مقایسه تأثیر نوبت کاری گردشی و ثابت بر فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی و خصوصی شهرستان رشت

مقدمه و هدف: نوبت کاری، ازجمله پدیده های اجتماعی است که امروزه، افراد مشغول در آن، نزدیک به 25% از کل نیروی کار را در جوامع صنعتی تشکیل می دهند. هدف این پژوهش، مقایسه تأثیر نوبت کاری گردشی و ثابت بر فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان هاست. مواد و روش ها: جامعه مورد مطالعه، شامل تمامی پرستاران بیمارستان های دولتی و خصوصی شهر رشت در سال 1390 بوده است که از میان آنها، نمونه ای به اندازه 120 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شد. تمامی شرکت کنندگان به پرسش نامه فرسودگی شغلی مسلچ و جکسون، به منظور سنجش فرسودگی شغلی پاسخ دادند. نتایج: نتایج تحلیل آزمون t مستقل نشان دادند، میزان فرسودگی شغلی کلی و زیرمقیاس خستگی عاطفی، در پرستاران شیفت (نوبت) گردشی، بیشتر از پرستاران شیفت ثابت است (05/.>p) اما میان دو زیرمقیاس شخصیت زدایی و احساس عدم موفقیت در دو گروه بالا، تفاوتی معنادار مشاهده نشد؛ همچنین، میزان فرسودگی شغلی پرستاران زن، به طور معناداری، بیشتر از میزان فرسودگی شغلی پرستاران مرد است. نتیجه گیری: می توان گفت که نوبت کاری گردشی به دلیل تغییر چرخه خواب و بیداری با ایجاد نوعی فشار روانی و ایجاد مشکلات فردی و خانوادگی مزمن، میزان فرسودگی شغلی را در افراد افزایش می دهد.